Land: Italië. Frankrijk, Duitsland
Jaar: 2023
Regie: Marco Bellocchio
Lengte: 134 min.
Score publiek IFFR: 4.2 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 5 (schaal 1 t/m 5)

Wat vindt Pim
Prachtige verfilming van heftige katholieke arrogantie uit de 19^e eeuw. Geloof jij dat je christen bent als je misschien gedoopt bent en dan dus ineens geen joods jongetje van 6 jaar meer zou zijn? Boeiend van begin tot eind.

Inhoud van de film
Rapito duikt in de Italiaanse geschiedenis. Het is een waargebeurde verhaal van een joods jongetje dat werd weggehaald bij zijn gezin en katholiek werd opgevoed door de pauselijke autoriteiten. Het verhaal begint in 1852, toen Bologna nog werd bestuurd door de pauselijke staat. Dit even spannende als intieme drama analyseert machtsstructuren in een ontroerend verhaal over de onvermoeibare pogingen van de familie Mortara om hun zoon terug te krijgen en de kerkelijke indoctrinatie van Edgardo (een jongetje van zes dat wordt verscheurd tussen een onbekend, ander geloof en de noodzaak om zich aan te passen om te overleven).Rapito accentueert de rituelen, overtuigingen en symbolen die het leven bepalen in beide geloven – en schetst tegelijkertijd een genadeloos portret van Pius IX, een paus-koning die zijn eigen vooroordelen koppelt aan zijn onbegrensde macht en ambitie. Zoals gebruikelijk in films van Bellocchio komt de fantasiewereld tot leven in pseudo surrealistische en extatische scènes. In wezen gaat deze intrige vol wanhoop, intensiteit en verlangen over de slopende psychische verwarring die mensen ervaren als hun afkomst volledig wordt ontkent

Land: Polen, Frankrijk, Tsjechië, België
Jaar: 2023
Regie: Agnieszka Holland
Lengte: 151 min.
Score publiek IFFR: 4.8 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 5 (schaal 1 t/m 5)

Wat vindt Pim
Indrukwekkende beelden van de vluchtelingencrisis grensgebied Wit-Rusland en Polen die nog lang in mijn geheugen gegrift zullen blijven. Een schitterende film van de Poolse regisseur Agnieszka Holland, die op de Q&A na de film ook heel treffend de tragiek van toen onder woorden bracht.

Inhoud van de film
Green Border gaat over de voortdurende humanitaire crisis in Europa. De titel verwijst naar de moerassige bossen op de grens tussen Polen en Wit-Rusland, een belangrijke locatie in het drama. Hier riskeren de toestromende migranten (voornamelijk uit het Midden-Oosten en Afrika) hun leven in een poging de Europese Unie te bereiken. Verstrikt in een web van desinformatie, andermans belangen en misbruik, worden ze – als pionnen van een geopolitiek spel – van Polen naar Wit-Rusland gestuurd. De zwart-witte film is verdeeld in hoofdstukken. Je volgt de elkaar kruisende paden van een Syrische familie, een Afghaanse vrouw, een aanstaande vader werkzaam bij de Poolse grens, een groep jonge activisten die de migranten proberen te helpen en een psychologe wier leven een onverwachte wending neemt. Met scènes waarin wanhoop, tederheid, onmacht, ontwaken, schuld en geweld elkaar afwisselen, levert filmmaakster Agnieszka Holland stevige kritiek op de manier waarop politieke machten deze netelige situatie aanpakken. Haar focus ligt daarbij altijd op de interpersoonlijke relaties, op hoe de levens van de mensen die bij deze crisis betrokken zijn, worden beïnvloed en soms drastisch veranderd. Deze caleidoscopische film is opgebouwd rond één centrale vraag: wat ben jij bereid om te doen?

Land: Australië
Jaar: 2024
Regie: Jaydon Martin
Lengte: 89 min.
Score publiek IFFR: 3.4 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 2 (schaal 1 t/m 5)

Wat vindt Pim
Met het verhaal, de beelden en de intenties van de makers was niks mis. Ik bleef echter niet continu geboeid door de loop van de verhalen. Dat is jammer, maar helaas.

Inhoud van de film
Flathead vermengt fictie en documentaire voor een barmhartig portret van Australische arbeiders. Cass heeft aardig wat tegenslagen gehad. Nu hij in de 70 is, keert hij terug naar zijn geboorteplaats Bundaberg, een stadje in Queensland dat bekend staat om de rum. Aan de hand van gesprekken met onbekenden die hij ontmoet en vrienden die hij maakt, onthult Cass geleidelijk de gebeurtenissen die zijn leven hebben bepaald: de fouten die hij heeft gemaakt, de gelukkige momenten en het verdriet dat hij met zich meedraagt. Puttend uit de levens van de vele personages in Bundaberg, creëert Martin een omgeving waarin zijn acteurs kunnen stralen. In hun verzamelde levensverhalen komen onderwerpen als verslaving, ras en geloof aan bod, maar ook de krachten die ons verbinden en uit elkaar drijven. Gedraaid in helder zwart-wit, doorkruist Flathead het landschap om op zoek te gaan naar een land dat we zelden zien in de media. Zo schetst de film een levendig, bezield en ontroerend portret van een gemeenschap. 

Land: Italië
Jaar: 2016
Regie: Antonio Manetti, Marco Manetti
Lengte: 100 min.
Score publiek IFFR: X.X (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 4 (schaal 1 t/m 5)

Wat vindt Pim
Zeer genoten van deze typisch Italiaanse held met humor uit een RAI-televisieserie van maar liefst zeven seizoenen. Inspecteur-held-collega’s als Starsky & Hutch, Kojak kunnen van deze ispettore nog veel leren qua komische noten! Die humor deed mij denken aan good-old inspecteur Columbo, ook zo’n klassieker met Italiaanse roots.

Inhoud van de film
Als er een keerpunt is aan te wijzen in de loopbaan van regisseursduo Manetti Bros., dan is dat het besluit van Radiotelevisione Italiana (RAI) om ze de regie toe te vertrouwen van Ispettore Coliandro, die aanvankelijk als televisiefilm bedoeld was, maar uitgroeide tot een serie van zeven seizoenen. Het project was een poging om met een originele politieman te komen die afweek van de vele onfeilbare en onbevreesde commissarissen op de Italiaanse tv. Een inspecteur die ironisch en excentriek was, die het eerder van geluk dan van wijsheid moest hebben. Coliandro ziet eruit als een held, maar heeft ook gevoel voor humor. Coliandro’s wereld bleek de perfecte dimensie om een van de meest geliefde genres – het Italiaanse misdaaddrama van de jaren 70 – voor de televisie van de jaren 00 in iets nieuws en ongekends te transformeren. Ispettore Coliandro: Black Mamba vat de filosofie van de serie goed samen. Coliandro wordt verliefd op een jonge verpleegster die een meedogenloze huurmoordenaar blijkt te zijn. Te midden van misverstanden en surreële, komische situaties is het Coliandro zelf die de waarheid ontdekt en de gevolgen aanvaardt..

Land: Egypte
Jaar: 2023
Regie: Omar Hilal
Lengte:107 min.
Score publiek IFFR: 4.3 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 4 (schaal 1 t/m 5)

Wat vindt Pim
De vaart zit er lekker in! Leuke verhaallijn, die je nieuwsgierig maakt naar het vervolg. Veel schelmenstreken, veel humor, erg leuk, niet politiek correct en geen diepere betekenis!

Inhoud van de film
Wat zou jij ervoor over hebben om te ontsnappen aan een ondraaglijk, uitzichtloos leven? Ben je bereid je ethische bezwaren opzij te zetten? Hassan en zijn Egyptische vrienden in Voy! Voy! Voy! lijkt alles beter dan de huidige sleur. Europa lonkt als een paradijs, waar sport voor de lucky few tot succes leidt. Hassans keuze ligt niet voor de hand: voetbal voor mensen met een visuele beperking (voy is Spaans voor 'ik ben hier' en wordt door blinde spelers gebruikt om hun positie aan te geven). Maar hij beseft niet dat hij niet de enige is die zich waagt aan een misleidend potje blind spelen. Voy! Voy! Voy! is een opzwepende, goed gepacete komedie, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Filmmaker Omar Hilal heeft zijn visuele vertelkunst na tien jaar in de reclamewereld geperfectioneerd. Hij wordt enorm geholpen door de hoofdrolspeler, die de filmische ironie van het acteerspel perfect begrijpt, en ons verrukt met Hassans spel. De film, een kaskraker in Egypte en de inzending van het land voor de Oscars van 2024, laat de potentie zien van onderwerpen die over heel de wereld populair zijn. De film stelt prangende sociale en morele vragen, maar we kunnen ons ook lekker tegoed doen aan politieke incorrectheid en buitensporig gedrag.

Land: Nieuw-Zeeland
Jaar: 2024
Regie: Jonathan Ogilvie
Lengte: 98 min.
Score publiek IFFR: 4.3 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 4 (schaal 1 t/m 5)

Wat vindt Pim
Lekker knallende punkmuziek, welke puber zag daar in 1979 geen heil in? Maar zelf met een echte gitaar en een echte eigen band die godenmuziek maken is different cook. En opgroeien trouwens ook. In Head South zag ik een mooi voorbeeld hoe Agnus dat heeft aangepakt in Christchurch Nieuw-Zeeland. Gave film!

Inhoud van de film
In deze vurige coming-of-agekomedie met een venijnig staartje raakt een jongen op een privéschool geobsedeerd door postpunk. Jonathan Ogilvie schetst in zijn vierde speelfilm een levendig beeld van in 1979 opgroeien in Christchurch, Nieuw-Zeeland. Angus is een goedgelovige tiener, zich bewust van zijn klasse-privileges, zijn lange haar en vooral zijn gebrek aan muziekkennis. Hij doet er alles aan om erbij te horen en zijn draai te vinden, maar met zijn goedbedoelde geouwehoer vervreemdt hij zijn echte vrienden van zich. Voor hij het weet ziet Angus zich gedwongen om op te treden met een band die (nóg) niet bestaat. Head South is Ogilvies semi-autobiografische ode aan de postpunksubcultuur. De zonovergoten visuele stijl biedt ruimte voor vlijmscherpe inzichten, droevige details en vreemde voorgevoelens. Voor Angus en anderen is het najagen van onverdiende bravoure een afleiding van hun situatie thuis. Toch haalt de film een hoop lol uit het doen alsof, waarbij het meest ongeveinsde veinzen wordt beloond: misschien is volledig de plank misslaan wel de oprechtste vorm van doe-het-zelven. Maar als je in dit kleine stadje te hard naar jezelf op zoek gaat, vind je misschien wel meer dan je lief is.

Land: Brazilië, Italië, Libanon
Jaar: 2024
Regie: Marcelo Gomes
Lengte: 92 min.
Score publiek IFFR: 4.3 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 3 (schaal 1 t/m 5)

Wat vindt Pim
De film is een aaneenschakeling van zeer fraaie (zwart-wit) beelden. Het is een reis met vele dramatische verwikkelingen in een traag tempo. In de loop van de film ging me die traagheid wel erg tegenstaan. Wel een mooi interessant verhaal.

Inhoud van de film
Aan het eind van de jaren veertig vindt in Libanon een verwoestend conflict plaats. De katholieke zus en broer Emilie en Emir besluiten naar Brazilië te vertrekken. Aan boord van het schip naar hun nieuwe thuis wordt Emilie verliefd op Omar, een islamitische handelaar. Voor een woedende en jaloerse Emir is de relatie onverdraaglijk. Het verhaal ontvouwt zich tegen de achtergrond van het majestueuze regenwoud, en de acties van Emir en het daaropvolgende besluit van Emilie leiden tot rampzalige gevolgen. De film is een prachtige, perfect aangepaste zwart-witbewerking van Milton Hatoums gelijknamige roman. Portrait of a Certain Orient is geïnspireerd door de aanhoudende tradities van Libanese emigratie – Brazilië is de thuisbasis van een grotere Libanese diaspora dan de bevolking van Libanon zelf – en vertelt over de uitdagingen waarvoor deze migranten zich geplaatst zien. De film speelt zich grotendeels af in het grootse en imposante Amazoneregenwoud en echoot de hedendaagse Libanese ziel en ervaring. De film is ook een viering van de rijkdom van het samenkomen van verschillende tradities. Het resultaat is een krachtig drama over herinneringen, passies en vooroordelen, verteld met een teder enthousiasme.

Land: Italië
Jaar: 2023
Regie: Luna Gualano
Lengte: 91 min.
Score publiek IFFR: 4.4 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 3 (schaal 1 t/m 5)

Wat vindt Pim
Erg leuk gedaan, grappige frisse muziek, cartoonesk. Leuk verrassend horrorverhaal met leuke typetjes. Maar voor mij toch ook een tikkie over the top.

Inhoud van de film
Het is een doodgewone avond in de wijk Tiburtino III in Rome – totdat buitenaardse bodysnatchers proberen de wereld te veroveren door mensen via hun neus binnen te dringen. Maar als alles verloren lijkt, gloort er hoop: een barkeeper, een mode-influencer en een kleine dealer doen samen hun uiterste best om met een wel heel bijzonder wapen deze afzichtelijke wezens te bestrijden. Filmmaker Luna Gualano regisseert in deze aantrekkelijke sci-fi-comedy een diverse cast met personages die staan voor de essentie van de Italiaanse hoofdstad. De film is scherpzinnig, grappig en subtiel politiek, en slaagt erin de clichés van science fiction te omzeilen in dit verhaal van een dreigende invasie van buitenaardse wezens die zichzelf als superieur zien. Maar de echte held is Tiburtino III, een wijk die schril contrasteert met de klassieke schoonheid van Rome. De anonieme buitenwijk toont een kracht en gemeenschapszin die in de huidige Italiaanse maatschappij een sterk statement zijn. La guerra del Tiburtino III is een actuele getuigenis van een veerkrachtige gemeenschap geleid door sterke vrouwen. Daarmee is het een prachtige uiting van een genre dat vrijwel uniek is in de hedendaagse Italiaanse cinema.